امام على عليه السلام :

لَو يَعلَمُ المُصَلّى ما يَغشاهُ مِنَ الرَّحمَةِ لَما رَفَعَ رَأسَهُ مِنَ السُّجودِ؛

اگر نمازگزار بداند تا چه حد مشمول رحمت الهى است هرگز

سر خود را از سجده بر نخواهد داشت.

                                                                                                           غررالحكم، ج 5، ص 116، ح 7592

برای ادای نمازهای پنجگانه فواید بسیاری از نظر صحی وجود دارد. یکی از مهم­ترین این فواید در سجده متبارز شده است. همانطوری که همه می­دانیم سجده در نماز یک رکن اساسی بوده و اوج تضرع و خشوع در مقابل پروردگار عالمیان است.

جای تعجب نیست که کلمه­ ی سجده حدود 90 مرتبه در قرآن عظیم الشأن ذکر شده است. زمانی­که انسان در حالت ایستاده قرار دارد به طور معمول خون در مغز جریان پیدا می­نماید اما این مقدار برای تغذی مغز کافی نیست. در جریان نماز زمانی که انسان در حالت افتیده (سجده) قرار دارد مقدار کافی خون در مغز جریان پیدا می­کند. جریان یافتن این مقدار خون برای سلامتی مغز بسیار مهم و اساسی است. زمانی که این مقدار خون در حالت سجود به مغز جریان می­کند، پوست را تغذیه نموده و در پیشگیری از بیماری­های مانند سرما زده­ گی نیز کمک زیادی می­کند.

هنگام سجده عملیه­ ی تخلیه­ ی سینوس­ها نیز صورت می­گیرد و این عمل احتمال مصابیت شخص به سینوزیت را نیز کاهش می­دهد. برای سجده فواید زیاد دیگری نیز وجود دارد. به عنوان مثال حتی تخلیه­ ی ترشح برانش­ها هم هنگام سجده صورت می­گیرد و باعث می­شود تا برانش­ها خشک گردند و به این صورت خطر ابتلا به التهاب برانش­ها نیز کاهش می­یابد.

زمانی که یک شخص به طور معمول تنفس می­کند تنها دو سوم هوای داخل ریه (شش) بیرون داده می­شود و یک سوم باقیمانده در ریه ته­نشین می­شود. اما در حالت سجده احشای بطنی بالای دیافراگم (حجاب حاجز) فشار وارد
می­سازد و دیافراگم نیز در قسمت پایینی ریه (لوب پایینی) فشار وارد می­کند؛ تنفس در این هنگام باعث تخلیه شدن هوای باقیمانده در ریه می­گردد و این عمل برای سلامتی ریه بسیار اساسی بوده و باعث کاهش مصاب شدن شخص به امراض ریه می­گردد.

در زمان سجده جریان یافتن خون در عروق افزایش می­یابد و خطر ابتلا به هیرنیا (فتق) را کاهش می­دهد. حالت سجده همچنین احتمال مصابیت هیمورویید (بواسیر) را نیز کاهش می­دهد.

نماز گزار در هنگام ادای نماز بلند شده و خم می­گردد. انجام این امور (قیام، رکوع و سجود) باعث می­گردد تا وزن روی قسمت پایین قدم­ها متمرکز گردد در نتیجه جریان خون در عضلات ساق calve muscle و ران در قسمت پایینی بدن بیشتر گردیده که این مورد بسیار مهم و ارزنده می­باشد.

در نماز بدن ما حالت­های مختلفی را به خود می­گیرد مانند راست ایستادن، خم شدن و سر به زمین گذاشتن؛ ستون فقرات نیز حالات مختلفی را تمرین می­کند و در نتیجه سبب کاهش امراض ستون فقرات می­گردد.

گرچه برای نماز فواید بسیار صحی، حتی بیش از آنچه در این مقاله ذکر گردید، می­توان یافت اما نباید فراموش کرد که هدف اصلی ما مسلمانان از ادای نماز، همانا اظهار شکر و سپاس الله متعال و تمثیل بنده­ گی در مقابل ذات او و بجای آوردن حمد و ثنای او تعالی می­باشد و فواید صحی امور جانبی است که با ادای آن به دست می­آید. این امور ممکن برای انگیزه بخشیدن برای یک شخص غیر مسلمان مفید باشد اما هدف اساسی مومنین –که قلوب شان با یاد الله آرام می­گیرد- از ادای نماز، همانا اطاعت از الله متعال و پیروی از سنت پیامبر گرامی مان می­باشد. 

چرا روزانه پنج وقت نماز؟

چنانچه گذشت؛ نماز مجموعی از اعمال عبادی است که انسان را در دو بعد-به سوی نیکوکاری و سلامتی- سوق می­دهد این عمل می­باید روزانه پنج مرتبه انجام پذیرد.

 به عنوان مثال برای داشتن بدن سالم ما باید روز سه مرتبه غذا بخوریم. به همین گونه برای داشتن روح سالم و حفظ معنویات می­باید روزانه پنج مرتبه تغذیه­ی معنوی داشته باشیم.

همان گونه که بدن انسان برای دریافت مواد مغذی برای تأمین نیازهای بدن و انرژی جهت مبارزه با مواد مضر در بدن نیاز دارد، روح انسان نیز برای انرژی گرفتن در مبارزه با شیطان و هوای نفس به ارتباط معنوی نیاز دارد که همان نماز است:

وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ ‏(عنکبوت/45)

»و نماز را چنان که باید بر پای دار. مسلماً نماز (انسان را) از گناهان بزرگ و از کارهای ناپسند باز می­دارد و قطعاً ذکر الله (از هر چیز دیگری) والاتر و بزرگ­تر است و الله متعال می­داند که شما چه کارهایی را انجام می­دهید (و سزا و جزای تان را خواهد داد)«.

بنا بر این برای هر شخص مسلمان ضروری است تا پنج مرتبه در روز به نماز بپردازد.

آیا نماز باعث برهم خوردن برنامه­های کاری­ام نمی­شود؟

اگر شما روش­های مدیریت را به خوبی در نظر بگیرید، می­بینید که یک انسان امکان ندارد ساعت­ها بدون وقفه کار نماید. فرض کنید اگر شخصی ساعت 9 صبح به دفتر می­آید و بدون کدام وقفه تا ساعت 6 شام کار کند -اگر ممکن هم باشد- کیفیت کاری­اش خیلی پایین­تر است نسبت به کسی که با وقفه کار می­کند. زیرا مغز انسان هر قدر خسته­ تر شود، کارایی آن نیز کم­تر می­شود. بدین گونه انسان نیاز دارد تا در بین کار،
وقفه­ هایی برای استراحت جسمی و ذهنی داشته باشد. برای روح و روان انسان نیز عین قانون را می­توان یافت. نماز، انسان را نیروی دوباره می­بخشد.

مثلاً اگر کسی بگوید که من 15 دقیقه برای صرف نان از کارم عقب می­مانم. فوراً حرف را غیر منطقی می­دانید چون برای پیشبرد بهتر کار به نان خوردن ضرورت دارد. به همین گونه نمی­توان ادعا کرد که با صرف 15 دقیقه برای نماز از کار خویش عقب می­مانیم. بلکه با ادای نماز جسم، روح و روان مان تازه­تر شده و معنویات مان تقویت می­یابد و آنگاه با روحیه­ یی آرام می­توانیم کار خویش را با انرژی بیشتر و ذهنی آرام­تر انجام دهیم و موثریت بیشتری داشته باشیم.  

نوشته: داکتر ذاکر ناییک

 

ترجمه: احمد فرید فرزاد هروی

 

برگرفته­از: www.iloveallaah.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: